Sony Xperia Z Ultra – krótki test 6-calowego phabletu rodem z Japonii

Z zewnątrz Xperia Z Ultra przypomina powiększoną i spłaszczoną Xperię Z1. Oczywiście, da się znaleźć różnice w rozmieszczeniu elementów i proporcjach, ale całokształt wygląda bardzo podobnie i trudno pomylić te proste i klasyczne kształty z czymś innym, choć zgryźliwi mogą powiedzieć, że to prostokąt jak każdy inny ;) Chyba największą różnicą w porównaniu z Xperią Z1 jest zastąpienie aluminiowego „szkieletu” tworzywem sztucznym. Zapewne zdecydowano się na ten krok po to, aby zredukować masę urządzenia, co wyszło mu na zdrowie, a przy tym nie zauważyliśmy jakiegoś większego wpływu na sztywność obudowy i jakość wykonania. Jasne, plastik nie pieści palców chłodem, co jest bardzo miłym uczuciem po całym dniu obmacywania urządzeń wskazujących, ale jakimś cudem możemy się bez tego obejść ;)

Xperia Z Ultra dorównuje rozmiarem dłoni dorosłego mężczyzny, czyli jest duża. Co prawda da się ją uchwycić jedną ręką bez obawy, że się wyślizgnie, ale by wygodnie obsługiwać system, i tak trzeba zaprzęgnąć do pracy trochę więcej palców. Pisanie wiadomości wymaga użycia dwóch kciuków, za to można to robić bardzo szybko. Duże przyciski i stosunkowo szerokie odstępy między nimi powodują, że komponowanie długich mejli na ekranie Ultry jest bardzo wygodne, czyli użyteczność urządzeń tego typu nie ogranicza się do bezproduktywnej konsumpcji treści. Trochę problemów zaczyna się po odebraniu nadchodzącego połączenia. Ultra przyłożona do ucha wzbudza sensację i początkowo trzeba się przyzwyczaić do mikrofonu nienaturalnie oddalonego od ust. Na szczęście nie wpływa to negatywnie na jakość rozmów i żaden z naszych rozmówców nigdy nie zgłaszał problemów ze zrozumieniem, co się do niego mówi. Czyli da się przez „to coś” rozmawiać i funkcja ta nie została potraktowana po macoszemu, ale w pigułki na odwagę każdy musi się zaopatrzyć sam.

Jedyne trzy przyciski znajdujące się na obudowie Ultry umieszczono na wysokości kciuka prawej dłoni. Obsługuje się je bardzo łatwo i nie ma problemu z ich wyczuciem. Wszystkie złącza, czyli slot na kartę mikro-SIM, na kartę SD i port MHL, ukryto pod uszczelnianymi klapkami, co przypomina nam o tym, że Xperia Z Ultra to kolejny wodoodporny gadżet Sony. Widać, że miłośnikom marki bardzo spodobało się to rozwiązanie, i nie ma się co dziwić, bo woda to najczęstsza przyczyna zgonów elektroniki. Wątpliwości budzi pomysł umieszczenia wyjścia słuchawkowego na boku obudowy, gdyż po podłączeniu do niego czegokolwiek wtyczka jeszcze bardziej utrudnia wygodne ułożenie sprzętu w kieszeni. A właśnie, kieszenie. Co prawda phablet ten zmieści się w większości jeansowych schowków, nie przeszkadzając w chodzeniu, ale siadanie to już inna historia i tester szybko nauczył się pamiętać o tym, by się rozejrzeć za najbliższym blatem przed zajęciem miejsca w jakimkolwiek fotelu. Co prawda nie dręczyły go po nocach koszmary, których motywem przewodnim byłyby złamane w pół xperie, ale siedzenie z ultrą w kieszeni nie jest szczególnie wygodne.

Sprzętowo Z Ultra jest niemal kopią Xperii Z1. Te urządzenia mają identyczny procesor, zapewniają taką samą funkcjonalność, obsługują te same standardy komunikacyjne, mają taką samą nakładkę systemową, identycznie grają i równie dobrze się spisują (o dziwo) w czasie rozmów telefonicznych. Dlatego po więcej szczegółów zapraszamy do obszernego omówienia Xperii Z1, a tutaj skupimy się na różnicach.

Ekran jak nie od Sony

W testach Xperii Z i Xperii Z1 sporo uwagi poświęciliśmy temu, że są one wyposażone w zaskakująco przeciętne wyświetlacze, mające problemy z odwzorowaniem czerni i zapewniające nie najlepsze kąty widzenia. Z jakiegoś powodu Sony zupełnie nie przykłada wagi do tych spraw i choć wielu osobom to w ogóle nie przeszkadza, to nie da się zaprzeczyć, że matryce japońskich „flagowców” odbiegają jakością od tego, co montuje konkurencja.

Na szczęście z Xperią Z Ultra jest inaczej. Ogromny ekran tego phabletu nie tylko ma wysoką rozdzielczość i jest bardzo jasny, dzięki czemu niestraszne mu wakacyjne słońce, ale także można patrzyć na niego z każdej strony. Da się? Da się! Żeby jednak nie było zbyt kolorowo, to odwzorowanie czerni nadal pozostaje mocno przeciętne, choć X-Reality Engine stara się ratować sytuację i zaimplementowano tu mechanizm zwiększający tak zwany kontrast dynamiczny. Z Ultra jest też trochę inaczej skalibrowana. Wyświetlana przez nią biel jest bardziej niebieskawa i odwzorowanie kolorów nie jest aż tak dobre, jak byśmy chcieli, ale efekt powinien zadowolić osoby gustujące w trochę bardziej intensywnej tonacji barw. Żeby jednak nie marudzić zbyt mocno, musimy przyznać, że w praktyce wyświetlacz gigantycznej Xperii spisuje się bardzo dobrze i świetnie się nadaje do tego, do czego jest przeznaczony, czyli surfowania po internecie i wyświetlania multimediów.

Bardzo długi czas działania, ale...

Jednym z głównych argumentów przemawiających za phabletem jest czas działania, przynajmniej w teorii. I przynajmniej do niedawna tak właśnie było. Piszemy: do niedawna, ponieważ producenci smartfonów nauczyli się upychać w nich ogniwa o pojemności około 3000 mAh. I widać to dobrze na przykładzie Xperii Z Ultra, która choć znacznie większa od Xperii Z1, ma akumulator pojemniejszy o zaledwie kilkadziesiąt miliamperogodzin (w końcu taki sprzęt nie może być zbyt gruby i ciężki). Efekt? Długi czas działania, ale... niedorównujący osiągom mniejszego kuzyna. Większy ekran oznacza o kilkadziesiąt minut krótsze surfowanie po internecie, a niedopracowanie oprogramowania (nasza testowa Xperia Z Ultra restartowała się kilka razy dziennie...) lekko skraca czas działania w spoczynku. Mimo to jest pod tym względem przyzwoicie i Ultra powinna wytrzymać bez większych problemów 2 dni dość intensywnego użytkowania albo oglądanie filmów przez cały lot nad Pacyfikiem.

Mocno „obcięty” aparat

Wyjąwszy rozmiar największą różnicą między Xperią Z1 a Ultrą jest aparat. Ma on „jedynie” 8-megapikselową matrycę (choć w trybie automatycznym fotografie mają tylko 7 megapikseli za sprawą cyfrowej stabilizacji obrazu), czyli znacznie mniej okazałą niż jej 20-megapikselowa koleżanka. Możemy się domyślać, że to drastyczne cięcie wynika z bardzo małej grubości obudowy Ultry. Rzadko się o tym mówi, ale większe matryce (a ta z Xperii Z1 jest całkiem spora, jak na smartfonowe standardy) trzeba łączyć z grubszą optyką, a Z Ultra jest o 2 mm cieńsza od Xperii Z1. Niby niedużo, ale mogło to być przyczyną tego niefortunnego cięcia.

Ale jak wiadomo, megapiksele to nie wszystko i ich duża liczba wcale nie gwarantuje wysokiej jakości obrazu. Jednak nie da się nie zauważyć, że Xperia Z Ultra robi zdjęcia nieporównywalnie gorszej jakości niż Xperia Z1, i największym problemem wcale nie jest tu rozdzielczość. Kadry wyglądają bardzo nieciekawie. Kolory są „wyprane”, automatyczny balans bieli ma skłonność do ochładzania barw, zakres tonalny jest słaby i do tego widoczne są wyraźne efekty działania mechanizmów odszumiających. Obraz wygląda ostro, ale jest to bardziej wynik programowego wyostrzania niż zdolności sensora i optyki do wychwytywania drobnych szczegółów. Podobnie jest z nagrywaniem wideo: niby rozdzielczość Full HD i tryb HDR (choć dostępny jedynie w niższych rozdzielczościach) brzmią nieźle, ale rezultat wygląda mało imponująco. Krótko mówiąc, moduł foto-wideo Xperii Z Ultra nie tylko jest słaby, jak na gadżet kosztujący niemal 3000 zł, ale jest to również jeden ze słabszych 8-megapikselowców spośród tych, z którymi mieliśmy do czynienia ostatnimi czasy, i nietrudno znaleźć sprzęt kilka razy tańszy, który lepiej się nadaje do rejestrowania różnych wydarzeń, a nawet ma... diodę LED.

Podsumowanie

Nowy phablet Sony, albo też – jak kto woli – mały tablet z funkcją dzwonienia, to nie jest sprzęt dla każdego. Jest to urządzenie typu „dwa w jednym”, czyli trochę tablet, a trochę telefon, i choć nie jest żadnym z nich w stu procentach, to wypełnia ich zadania wystarczająco dobrze. Ale w sumie po co to piszemy. Jeśli dotarłeś do tego miejsca, to najprawdopodobniej już wiesz, z czym się wiąże korzystanie z gadżetu tego typu, i masz jasno nakreślony obraz jego przyszłych zastosowań w swoim codziennym życiu. Przejdźmy więc do meritum i odpowiedzmy na pytanie o to, czy warto.

Odpowiedź brzmi: tak. Jeśli szukasz ponad 6-calowego phabletu, to wiedz, że Z Ultra jest warta swojej ceny i jej zalety nie kończą się na tym, że już jest dostępna, a na podobnie wyposażoną konkurencję jeszcze trzeba poczekać. Jakość wykonania jest świetna, a obudowa – bardzo cienka i zaskakująco ergonomiczna (no i nie można zapominać o wodoszczelności!). Nikomu nie powinno zabraknąć wydajności, która jest widoczna nie tylko w syntetycznych testach, ale także w praktyce, bo system operacyjny działa bardzo szybko i idealnie płynnie. No i nie zawodzi to, co najważniejsze, czyli ekran, i choć dałoby się tu co nieco poprawić, to wymienianie po raz kolejny niedociągnięć byłoby raczej czepianiem się szczegółów istotnych dla niewielu, a nie konstruktywną krytyką. Wyjąwszy mało imponujący aparat fotograficzny Z Ultra po prostu nie ma większych wad i w zadaniach, do których została przeznaczona, spisuje się rewelacyjnie. I gdyby jeszcze tylko miała slot na drugą kartę SIM... Mamy wrażenie, że wtedy zainteresowanych nią osób byłoby znacznie więcej.

Do testów dostarczył: Sony

Cena w dniu publikacji (z VAT): 2700 zł