Smartfony z LTE za mniej więcej 800 złotych – test

Alcatel OneTouch Idol 2 mini S

Alcatel OneTouch Idol 2 mini S to jeden z tańszych smartfonów (o ile nie najtańszy) z czterordzeniowym procesorem, obsługą LTE i sensownym ekranem. Szczególnie mocno zainteresowani będą nim zapewne klienci sieci Play, bo w tym momencie jest to najtańszy telefon z LTE w ofercie tego operatora, tańszy nawet od Nokii Lumii 635 czy Samsunga Galaxy Core LTE, które na papierze wyglądają znacznie gorzej od produktu Alcatela. Ale czy w tej cenie tkwi jakiś haczyk?

Pierwsze wrażenie po wzięciu urządzenia do ręki? Coś w rodzaju: „Ale fajny telefon!”. Może i nie jest to jakiś nadzwyczaj innowacyjny gadżet, ale został zaprojektowany w taki sposób, że wszystko w nim świetnie współgra. Podoba nam się to, że jest on względnie mały (najmniejszy spośród modeli obecnych w niniejszym teście, choć jego ekran wcale nie jest mniejszy niż w pozostałych) i lekki, lecz ta filigranowość nie została okupiona kiepską jakością wykonania. Szczególnie dobre wrażenie robi tył, który jest lekko wyprofilowany i zrobiony z przyjemnego w dotyku matowego tworzywa sztucznego, ale i w innych miejscach widać, że Alcatel OneTouch Idol 2 mini S został zaprojektowany z głową. Krótko mówiąc, to naprawdę przyzwoita słuchawka i wystarczy potrzymać ją w dłoni kilka chwil, aby się o tym przekonać.

Mimo że smartfon należy do tych mniejszych i tańszych, i tak udało się w nim wygospodarować trochę miejsca na przyciski pod wyświetlaczem, co nam bardzo odpowiada. Mechaniczne przyciski zmiany głośności i blokady systemu zostały umieszczone na prawej krawędzi obudowy i nie mamy żadnych zastrzeżeń co do ich kształtu, wyglądu ani sposobu działania. Wyjście słuchawkowe i port mikro-USB również wstawiono w typowych miejscach i też nie sposób im niczego zarzucić. To samo dotyczy tylnego głośnika, który choć nie najmocniejszy, jest wystarczający. Naszym jedynym zastrzeżeniem jest to, że kartę mikro-SIM i mikro-SD chowa się w zakrytych zaślepkami slotach „wyciętych” w lewym boku telefonu. Rozwiązanie to samo w sobie nie jest złe, ale tutaj, aby włożyć lub wyjąć kartę pamięci, trzeba mieć bardzo długie paznokcie albo coś długiego i cienkiego, czym można by ją popchnąć. Reasumując, jest to nieźle wykonany klasyczny smartfon, wolny od dziwactw i kontrowersyjnych rozwiązań, do którego trudno się przyczepić.

W jednym akapicie

Szczerze mówiąc, nie spodziewaliśmy się zbyt wiele po urządzeniu Alcatela. Gdy myślimy o najlepszym telefonie w którymkolwiek przedziale cen, sprzęt tej marki raczej nie przychodzi nam do głowy. Dlatego po zakończeniu testów trudno nam było uwierzyć w ich wyniki. To jest naprawdę fajny gadżet. Przede wszystkim jest on świetnie wykonany i bardzo poręczny. Następne zalety to przyciski pod ekranem (co powiększa przestrzeń roboczą), przyzwoita jakość połączeń telefonicznych, bardzo jasny i czytelny ekran, a także cena, bo w dużych sklepach urządzenie to można kupić za 730 zł, czyli o kilkadziesiąt złotych taniej, niż kosztują zebrani w dzisiejszym teście rywale, a w sieci Play rozdają te alcatele niemal za darmo. Przed tym, by postawić tej konstrukcji ołtarzyk, powstrzymują nas dwie rzeczy: oprogramowanie i aparat. Alcatel OneTouch Idol 2 mini S na razie ma Androida 4.3 z dość specyficzną i nie do końca odpowiadającą nam nakładką. Na dodatek nie wiadomo, co z aktualizacjami. Ponadto zawodzi jakość obrazu z aparatu i kamery. Choć nie jest fatalna, sprzęt tej klasy powinien zapewniać lepszą.

Do testów dostarczył: Alcatel

Cena w dniu publikacji (z VAT): 730 zł

Przykładowe zdjęcia

Zdjęcie HDR

HTC Desire 610

HTC Desire 610 to jeden z tańszych smartfonów z LTE w ofercie tego producenta, lecz na tle konkurencji wydaje się dość drogi. Jego głównymi atutami mają być między innymi: dopracowane, ładne i sprawnie działające oprogramowanie, duży ekran, kolorowe obudowy, a także dwa duże głośniki stereo z przodu, podkreślające multimedialny charakter tej słuchawki i sugerujące pokrewieństwo z bardziej ekskluzywną serią smartfonów HTC, One. Czy HTC Desire 610 jest wart swojej ceny?

HTC Desire 610 to jeden z większych smartfonów w swojej kategorii. Po części jest to zasługa wyświetlacza o przekątnej długości 4,7 cala, ale wystarczy mu się chwilę przyjrzeć, aby dojść do wniosku, że jego twórcy po prostu nie przyłożyli się do zmniejszania i uatrakcyjniania jego bryły. Od razu rzucają się w oczy bardzo duże ramki ekranu, a wszystko jeszcze powiększają głośniki umieszczone nad matrycą i pod nią. Rezultat nie przypadł nam do gustu tym bardziej, że tył jest wykonany z błyszczącego, śliskiego i niepraktycznego plastiku, a różowo-pomarańczowa wersja kolorystyczna, którą otrzymaliśmy do testów, jest trochę... osobliwa. Obłe kształty sprawiają, że słuchawka ta nie leży w dłoni jakoś wyjątkowo źle, a i sztywność i spasowanie całości nie są najgorsze, ale to nie jest nadzwyczajne pocieszenie i trudno nam przestać myśleć, o ile lepiej to wszystko mogło zostać wykonane.

HTC to jeden z ostatnich producentów, którzy w swoich większych smartfonach nadal montują przycisk blokady systemu na górnej krawędzi. W mniejszych słuchawkach nie jest to specjalnie duży problem, ale HTC Desire 610 to najdłuższy model w swojej klasie, więc... Resztę dopowiedzcie sobie sami. Przyciski zmiany głośności są zdecydowanie nijakie. Korzystanie z nich nie nastręcza większych trudności, lecz mogłyby wyraźniej klikać i być trochę wyższe i łatwiej wyczuwalne, bo zima i rękawiczki coraz bliżej.

Tylna klapka i akumulator nie są wymienialne, więc sloty na kartę mikro-SD i nano-SIM schowano pod małą zaślepką w górnej części lewej krawędzi obudowy. Port mikro-USB i wyjście słuchawkowe są w najbardziej typowych dla smartfonów miejscach, czyli, odpowiednio, na dolnym i górnym boku urządzenia.

Podsumowując budowę HTC Desire 610, możemy powiedzieć, że pod tym względem najmniej nam odpowiada z całej dzisiejszej stawki. Jak na nasze upodobania, jest za duży (przy tym rozmiarze ekranu), zbyt niepraktyczny i po prostu nijaki. Dziwne to czasy, gdy projekty mniej znanych chińskich producentów są ciekawsze i sprawiają lepsze wrażenie, niż projekty weteranów z HTC...

W jednym akapicie

Spośród smartfonów zebranych na potrzeby tego testu HTC Desire 610 przypadł nam do gustu najmniej. Dlaczego? Ponieważ jest wielki, nieporęczny, śliski i ma wiecznie brudny ekran, przez który w słoneczny dzień mieliśmy problem z zakończeniem rozmowy telefonicznej, gdyż nie widzieliśmy na nim przycisku „Zakończ”. To nie oznacza, że wszystko w tym telefonie jest złe, bo aparat i kamera są niezłe, wyjście słuchawkowe jest bardzo mocne, a nowe HTC Sense jest klasą samo dla siebie. Lecz wszystko to za mało, aby zmyć nieprzyjemne wrażenia. Tym bardziej że Desire 610 na rynku detalicznym, jak i u operatorów jest właściwie najdroższym smartfonem o takim wyposażeniu i takiej funkcjonalności.

Do testów dostarczył: HTC

Cena w dniu publikacji (z VAT): 900-1000 zł

Przykładowe zdjęcia

Zdjęcie HDR

Huawei Ascend G6

Huawei Ascend G6 można kupić w tradycyjnym sklepie za trochę ponad 800 zł, a w witrynach aukcyjnych – nawet za mniej niż 600 zł, co już czyni z niego sprzęt przyciągający uwagę. Szczególne zainteresowanie wykażą zapewne klienci sieci Plus GSM, bo w ofercie tego operatora jest to rozsądnie wyceniona słuchawka z LTE, wyraźnie tańsza od konkurencyjnych LG G2 mini oraz HTC Desire 610 i nieznacznie droższa od Xperii M2. Ale czy stosunkowo atrakcyjna cena to jedyna zaleta tego urządzenia?

Wystarczy spędzić z nim zaledwie kilka chwil, aby się przekonać, że nie. Ascend G6 nawiązuje wyglądem i charakterystyką do modelu P7. Co prawda nie ma tu metalu, szklanego tyłu i gustownych, mieniących się powierzchni, ale to stanowczo nie znaczy, że jakość wykonania jest kiepska, bo po swoim bardziej prestiżowym krewniaku Huawei Ascend G6 odziedziczył to, co podobało nam się najbardziej, czyli obudowę będącą świetnym połączeniem cienkości, lekkości i solidności. Waga na poziomie 115 g i niecałe 8 mm grubości to naprawdę mało, jak na sensowny 4,5-calowy smartfon, i zapewnia to bardzo przyjemny efekt, który wielu oczaruje. Sprzęt fajnie leży w ręku, a po włożeniu go do kieszeni można o nim zapomnieć (choć to nie zawsze jest pożądany efekt ;)). Do gustu przypadła nam również faktura tylnej klapki: nie jest to żaden kosmiczny materiał, lecz zwyczajny plastik, ale jego matowa, przyjemna i niebrudząca się powierzchnia ma w sobie coś, co sprawia, że łatwo ją bardzo polubić.

Trzy z czterech krawędzi obudowy są wykonane z tworzywa przypominającego wyglądem szczotkowany metal w modelu Ascend P7. W prawy bok wstawiono trzy duże i wygodne podstawowe przyciski mechaniczne, służące do zmiany głośności i włączania ekranu. Warto przy tym zaznaczyć, że słuchawka ta należy do wymierającego gatunku „androidofonów” z przyciskami pod ekranem.

Port mikro-USB (z funkcją hosta, lecz bez wyjścia obrazu) można znaleźć na górnym boku obudowy, a wyjście słuchawkowe... w dolnej części lewego, co nie jest zbyt fortunnym rozwiązaniem. Pół biedy, jeśli pod ręką są słuchawki ze „złamaną” wtyczką, ale jeśli podłączone są zwykłe, w kieszeni spodni robi się dziwnie niekomfortowo. Skoro już jesteśmy przy muzyce: płaska i cienka obudowa nie sprzyja montowaniu mocnych głośników, z których wydobywałby się głośny i niczym nieblokowany dźwięk. Innymi słowy, w dużym mieszkaniu można nie usłyszeć dzwoniącego gdzieś na blacie ascenda, bo nie dość, że jego głośnik nie należy do najmocniejszych, to jeszcze bardzo łatwo go przytłumić.

Pod tylną klapką znajduje się standardowy slot na karty mikro-SD (o pojemności do 32 GB) i miejsce na kartę mikro-SIM. Jak widać na poniższym zdjęciu, nie da się samodzielnie wyjąć akumulatora bez rozkręcenia telefonu, więc można zapomnieć o szybkiej wymianie rozładowanego na zapasowy.

W jednym akapicie

Niespodziewanie Huawei Ascend G6 okazał się jednym z najlepszych smartfonów w swojej klasie. Solidna i gustowna obudowa? Jest (i to jaka cienka i lekka!). Przyzwoity ekran? Jest. Sensowny czas działania? Tak. Sprawnie działający system? Też. Porządny aparat z użytecznym trybem HDR i nie gorsza kamera? Są. Do tego dochodzą przedni aparat o wysokiej rozdzielczości (5 MP) i przyzwoita cena. To prawda, że są w tej kategorii sprzętu smartfony dłużej działające lub wyposażone w lepszy ekran, lecz Ascend G6 oceniany jako całość, a nie tylko suma poszczególnych elementów, to zdecydowanie jeden ze zwycięzców tego testu. Na liście wad i rzeczy, które dałoby się zrobić lepiej, możemy umieścić jedynie to, że podział wbudowanej pamięci na część przeznaczoną tylko na programy (2 GB) i część na dane (3,5 GB) bywa kłopotliwy, a nakładka systemowa może u niektórych wywołać utratę włosów (szczególnie w czasie porządkowania kolejności ikon na ekranach domowych). Polecamy, szczególnie klientom sieci Plus.

Do testów dostarczył: Huawei

Cena w dniu publikacji (z VAT): 830 zł

Przykładowe zdjęcia

Zdjęcie HDR

LG G2 mini LTE

LG G2 mini to jeden z wcześniejszych „czterordzeniowców” z LTE i mieliśmy już okazję dokładnie go przetestować. W ciągu ostatnich tygodni jego cena mocno spadła, trafił do oferty wszystkich operatorów i... wyrosła mu nowa konkurencja. LG G2 mini LTE musi teraz walczyć o portfele osób szukających smartfona z trochę większym ekranem, a więc jego najwięksi rywale to HTC Desire 610 i Sony Xperia M2. Jak wypada na ich tle?

Nieźle, przede wszystkim dlatego, że choć jego nazwa może być myląca i ani nie ma on zbyt wiele wspólnego z G2, ani nie jest „mini”, projektanci dobrze wykorzystali dostępne miejsce, dzięki czemu sprzęt jest względnie mały (szczególnie w porównaniu z HTC) i całkiem dobrze leży w dłoni. Za to niezbyt nam odpowiada jakość wykorzystanych materiałów, które co prawda są dość praktyczne (chropowata powierzchnia tyłu nie ślizga się ani nie rysuje zbyt szybko), ale mogłyby sprawiać wrażenie trochę mniej tandetnych. Z drugiej strony telefon po kilku miesiącach używania bez jakiegokolwiek etui zapewne i tak będzie wyglądał znacznie lepiej niż jego rywale o śliskich i błyszczących tyłach.

Bardzo charakterystyczną cechą G2 mini jest to, że najważniejsze przyciski zostały w nim umieszczone nie na boku obudowy, a z tyłu – pod aparatem. To rozwiązanie LG pokazało po raz pierwszy w dużym modelu G2 i od tamtej pory należymy do jego zwolenników, i to raczej zagorzałych, bo po kilku chwilach potrzebnych na przyzwyczajenie niemal można się od niego uzależnić. Duże, wyraźnie klikające przyciski regulacji głośności są rozdzielone wypukłym srebrnym przyciskiem do usypiania telefonu. Palec wskazujący trafia na nie bez problemu i bez zbędnego poszukiwania, a więc przed zakupem nie trzeba się martwić tym, że mogą być nieintuicyjne w użyciu lub wymagać ciągłego odwracania telefonu – jest wręcz przeciwnie. Wszystko to uzupełnia bardzo fajny sposób wybudzania i usypiania systemu: dwukrotnym stuknięciem w ekran.

Inne elementy wyglądają już bardziej standardowo, ale oprócz portu mikro-USB (niestety, bez funkcji hosta), głośnika średniej jakości i wyjścia słuchawkowego wstawiono tutaj port podczerwieni (to ta mała kropka z prawej strony górnej krawędzi obudowy). Ten dodatek po włączeniu w telefonie odpowiedniego narzędzia pozwala przemienić go w pilota zdalnego sterowania do telewizora, amplitunera i tym podobnych urządzeń. W tej klasie to niespotykana funkcja.

Po zdjęciu tylnej klapki ujawnia się jeszcze jedna istotna zaleta tego modelu: nie dość, że ma on najpojemniejszy akumulator spośród urządzeń w naszym dzisiejszym teście, to jeszcze jest on łatwo wymienialny, co także jest (niestety) wyjątkowe w tej klasie sprzętu.

W jednym akapicie

W podsumowaniu pierwszego testu LG G2 mini napisaliśmy, że nie jest to zły smartfon, ale powinien trochę stanieć. No i staniał, dzięki czemu teraz oceniamy go lepiej, tym bardziej że rywale wyposażeni w ekrany o przekątnej długości 4,7 cala lub większe są po prostu gorsi. Dobry czas działania, jeden z lepszych i przyjemniejszych w użytkowaniu aparatów, świetna ergonomiczność i port podczerwieni przemawiają za tym, by wybrać właśnie ten model. Tylko trzeba się pogodzić z tym, że ekran jest dość ciemny i łatwo się brudzi, a jakość wykonania pozostawia trochę do życzenia. W ostatecznym rozrachunku dużo zależy od metki i tego, co jeszcze operator oferuje w zbliżonej cenie, ale LG G2 mini to w tym momencie jedna z lepszych opcji w tej kategorii sprzętu.

Do testów dostarczył: LG

Cena w dniu publikacji (z VAT): 800 zł

Przykładowe zdjęcia

Zdjęcia HDR

Motorola Moto G 4G

Motorola Moto G to najpopularniejszy smartfon tego producenta i naszym zdaniem jest to jeden z ważniejszych ubiegłorocznych modeli. Pokazał on, że Android, sprawne działanie, uznany producent i rozsądna cena to połączenie, które ma znacznie mniej wspólnego z Yeti, niż nam się kiedyś wydawało. Niestety, brak slotu na kartę SD i początkowe problemy z dostępnością w Polsce sprawiły, że Moto G przez wielu użytkowników był postrzegany jako ciekawostka przyrodnicza. W połowie tego roku na ratunek przyszedł model Moto G 4G, który oprócz obsługi LTE otrzymał miejsce na kartę pamięci. Na dodatek Motorola znowu ma oficjalnego polskiego dystrybutora i powoli wraca do oferty operatorów, więc ewentualny zakup Moto G 4G jest znacznie prostszy (choć ceny często są wyższe niż na zachodzie Europy).

Z zewnątrz Motoroli Moto G 4G nie da się odróżnić od Motoroli Moto G „3G”. Jest to ten sam niepozorny, lecz zaskakująco przemyślany smartfon, który początkowo nie zwraca na siebie uwagi i wzbudza pozytywne emocje dopiero po tym, jak się go trochę poużywa i zacznie dostrzegać jego walory praktyczne. Pierwsze wrażenie może być takie, że jest on trochę zbyt duży i zbyt gruby, ale wystarczy go wziąć do ręki, aby zauważyć, że jego kształty i wymiary po prostu mają sens, bo obudowa Moto G świetnie leży w dłoni, a tylna klapka jest pokryta bardzo przyjemnym w dotyku i niebrudzącym się matowym tworzywem. Nie ma tu niczego odkrywczego, ale widać, że ten telefon projektował ktoś z głową na karku, i w praktyce pod względem ergonomiczności i jakości wykonania oceniamy go najwyżej spośród wszystkich modeli z niniejszego porównania. Warto też wspomnieć, że niestraszne mu lekkie zachlapanie (nie mylić z wrzucaniem do basenu na kilka minut, choć ponoć i to potrafi przetrwać).

Wszystkie przyciski i złącza są dokładnie w tych samych miejscach co w standardowej Motoroli Moto G, czyli w miarę wygodna regulacja głośności i wyłącznik są na prawej krawędzi, wyjście słuchawkowe – na środku górnej, a port mikro-USB z funkcją hosta – na środku dolnej. Ale to wiedzą wszyscy użytkownicy ubiegłorocznej „motki” 3G. Najważniejsza zmiana (i jedyna łatwo zauważalna) jest widoczna dopiero po zdjęciu klapki, bo to tam w końcu można znaleźć slot na kartę mikro-SD, którego tak brakowało w pierwszych odmianach tego smartfona. I to tyle, gdyż Moto G 4G, powtórzmy, to właściwie ten sam sprzęt, który przedstawiliśmy w pełnym teście.

W jednym akapicie

Po sukcesie oryginalnej Motoroli Moto G długo czekaliśmy na jej odmianę z LTE i slotem na kartę pamięci. Na tyle długo, że gdy już się pojawiła, sensowność zakupu stanęła pod sporym znakiem zapytania. Konkurencja nie spała i w zbliżonej cenie, około 800 zł, przygotowała zestaw naprawdę fajnych telefonów, ustępujących Motoroli jedynie jakością wyświetlacza (swoją drogą, model LTE ma trochę gorszy ekran od nie-LTE). Po prostu w międzyczasie osiągi Motoroli Moto G w testach długości działania przestały być czymś wyjątkowym, sprawnie działający system w tym przedziale cen przestał przypominać Yeti, a do tego upowszechniły się porządne 8-megapikselowce nagrywające w Full HD, o czym użytkownik Moto G LTE może tylko pomarzyć. Motorola nadal zachęca do siebie czystym i sprawnie aktualizowanym systemem, odpornością na zachlapanie i ergonomicznością, lecz bardzo słaby aparat nie pozwoliłyby nam jej polecić większości osób. Na szczęście na horyzoncie jest już nowa Motorola Moto G (na razie tylko w wersji 3G, za to z 5-calowym ekranem, lepszym aparatem, głośnikami z przodu i slotem na kartę pamięci).

Do testów dostarczył: PC Factory

Cena w dniu publikacji (z VAT): 800 zł

Przykładowe zdjęcia

Zdjęcie HDR

Sony Xperia M2

Sony Xperia M2 została pierwszy raz pokazana tego samego dnia co Sony Xperia Z2. Ma to być tańszy krewniak „zetki” i nie sposób nie zauważyć tego, że oba urządzenia są do siebie bardzo podobne. Ten klasyczny, prosty styl nowych Xperii (choć nam już się trochę opatrzył) ma sporo zwolenników i wcale się nie dziwimy, że podobnie wygląda smartfon sprzedawany w trzycyfrowej cenie. Ale czy tu się sprawdza?

Jedną z najbardziej zauważalnych cech Xperii M2 jest jej rozmiar. Obecna xperiowa koncepcja wizualna nie sprzyja tworzeniu poręcznych telefonów (choć Xperie z serii Z3 są pod tym względem znacznie lepsze) i w tym modelu widać to dość wyraźnie. To prawda, że ma on największy ekran w swojej klasie, więc i obudowa musi być okazalsza, lecz 71 mm szerokości to trochę zbyt dużo, jak na nasz gust. W przypadku serii Z można to tłumaczyć wodoszczelnością i metalową ramą, które wymuszają na projektantach dodanie w niektórych miejscach paru milimetrów. Natomiast Xperia M2 wodoszczelna nie jest, a i metalu jest tu tyle co w karoserii Trabanta, więc stanowczo wolelibyśmy, aby konstruktorzy poszli raczej w stronę większej ergonomiczności. Trzeba też zadbać o odpowiednią ochronę tyłu obudowy, na przykład stosując porządną folię, bo błyszczący plastik ma skłonność do szybkiego rysowania się i nie można go łatwo wymienić. W naszym egzemplarzu testowym, który wcześniej odwiedził już kilka innych redakcji, nieźle oberwało się też obiektywowi aparatu, bo zaczęły z niego schodzić powłoki ochronne, więc wygląda na to, że i na niego trzeba uważać. Owszem, klasyczny wygląd telefonu może się podobać, jednak wiele rzeczy można było zrobić lepiej.

Rozkład przycisków na obudowach Xperii pozostaje taki sam już od dłuższego czasu, więc M2 spodoba się pod tym względem każdemu miłośnikowi marki. Charakterystycznemu wyłącznikowi, dużemu i metalowemu, na prawej krawędzi towarzyszą dość wyraźne przyciski do zmiany głośności i dwupoziomowy spust migawki, który chyba już na stałe zagościł w telefonach tej marki. Port USB z funkcją hosta wstawiono w górnej części lewego boku, a wyjście słuchawkowe – po lewej stronie górnego. Slot na karty mikro-SD (do 32 GB) i miejsce na kartę mikro-SIM ukryto pod zaślepką. Ta wygląda na w miarę wytrzymałą i raczej powinna znieść próbę czasu, o ile tylko ktoś nie będzie próbował jej z premedytacją urwać. Ostatnim elementem wartym wzmianki są głośniki. Schowano je w dolnej krawędzi obudowy i choć może nie brzmią najpiękniej, potrafią zagrać wyjątkowo donośnie (pod warunkiem że w ustawieniach systemowych zostaną włączone opcje xLOUD i Clear Phase). Po przesunięciu suwaka regulacji głośności maksymalnie w prawo przegapione powiadomienia odchodzą w niepamięć, a budzik obudzi nie tylko głównego zainteresowanego, ale też sąsiadów, więc warto zachować umiar, aby sobie nie narobić wrogów ;)

W jednym akapicie

Sony Xperia M2 wzbudza w nas bardzo mieszane uczucia. Sprzęt ma pewne bardzo duże zalety, takie jak bardzo długi czas działania, dwuzakresowe Wi-Fi, przystępna nakładka systemowa i kilka innych drobiazgów, lecz trudno nam go polubić, bo jest dość duży i nieporęczny, przeźroczysty tył szybko się rysuje, szkło z przodu ma kiepskie warstwy ochronne, a aparat, choć sam w sobie nie najgorszy, ma słabiutki tryb makro, powolny autofokus oraz irytujące oprogramowanie. Spośród telefonów z ekranem o przekątnej długości około 4,7 cala bardziej wyrównany LG G2 mini wydał się nam rozsądniejszym wyborem, pomimo tego, że pod pewnymi względami jest od Xperii M2 gorszy. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli operator oferuje ten model w bardzo dobrej cenie albo jedyną alternatywną opcją jest Samsung Galaxy Core LTE, wiedz, że naszym zdaniem jest sens brać Xperię M2. Ale jeśli wybór jest bogatszy i obejmuje Alcatela, Huawei czy LG, wtedy Xperię lepiej pominąć na liście kandydatów.

Do testów dostarczył: Sony

Cena w dniu publikacji (z VAT): 800 zł

Przykładowe zdjęcia

Zdjęcie HDR

Sony Xperia SP

Sony Xperia SP jest na rynku już od dość dawna i ma za sobą kilka obniżek ceny. Co prawda średnio trzeba za niego zapłacić odrobinę więcej niż za pozostałe telefony z tego zestawienia, ale ma on w rękawie kilka asów: bardzo wydajny procesor, ekran o rozdzielczości HD, pojemny akumulator, port MHL, a także... podświetlany diodami pasek na dole obudowy.

Ten pasek przypomina nam, że smartfony Sony bywały kiedyś dość szalone, a nie tylko poprawne, bo klasycznie prostokątne ;) Xperię SP bardzo trudno jednoznacznie opisać i opinie o jej wyglądzie i funkcjonalności bywają skrajne. Dla jednych jest trochę zbyt gruba, ciężka i toporna, a inni doceniają metalową ramkę i poczucie, że trzymają w dłoni naprawdę solidny sprzęt. Po prostu trzeba to sprawdzić samemu. Ale jedno jest pewne: matowa i zaokrąglona tylna klapka jest dużo trwalsza i praktyczniejsza, niż przeźroczysty, błyszczący tył nowszej Xperii M2, przez co ogólną jakość wykonania i ergonomiczność Xperii SP oceniamy znacznie wyżej. Więcej szczegółów dotyczących budowy tego telefonu i jego funkcji można znaleźć w jego pełnym teście.

W jednym akapicie

Sony Xperia SP kusi licznymi atrakcjami, które ciekawie wyglądają na papierze, lecz w praktyce nie przekonała nas do siebie. I tak ekran o wysokiej rozdzielczości w testach okazuje się najsłabszym elementem urządzenia, akumulator o dużej pojemności nie pozwolił uniknąć ostatniego miejsca w naszych testach czasu działania, a zalety wydajnego układu graficznego i szybkiego procesora niweluje bardzo słaby nośnik danych, który sprawia, że po pewnym czasie smartfon zaczyna „mulić”. Zalety w postaci metalowych wstawek, dobrej jakości wykonania i wyjścia obrazu są bardziej jednoznaczne, ale i tak twierdzimy, że lepiej Xperię SP pozostawić w spokoju na emeryturze i wybrać coś z nowej gwardii.

Do testów dostarczył: Sony

Cena w dniu publikacji (z VAT): 850-900 zł

Przykładowe zdjęcia

Zdjęcie HDR