Motorola Moto E – test
Kosztująca około 500 zł Motorola Moto E szybko przyciągnęła naszą uwagę, ponieważ w tym przedziale cen od dawna brakuje porządnego smartfona z Androidem, którego użytkowanie nie groziłoby utratą cierpliwości i wydatkami związanymi z wymianą wybitych szyb w oknie. Lista grzeszków popełnianych przez producentów w trakcie obniżania kosztów produkcji jest bardzo długa, a obejmuje między innymi zbyt słabe procesory i kiepskiej jakości nośniki danych, sprawiające, że mówienie o „zamulaniu” często jest obrazą dla wszelkiego rodzaju „zamulaczy”, oszczędność na digitizerze i szkle czy wycinanie tak podstawowych elementów, jak aktywna redukcja szumów i automatyczna regulacja jasności. Bardzo często urządzenia te są też skazane na stare wersje Androida, o aktualizacjach oprogramowania można tylko pomarzyć, a jeśli nawet coś takiego nastąpi, to może być z tego więcej szkody niż pożytku. Właśnie dlatego do tej pory jedyną słuchawką uznaną przez nas za godną polecenia w tym przedziale cen była Lumia 520.
I właśnie w takich dziwnych „okolicznościach przyrody” do gry wchodzi Motorola Moto E ze swoim sensownym dwurdzeniowym procesorem, ekranem o rozdzielczości 960 × 540, Gorilla Glass 3, sporym akumulatorem, Androidem 4.4 i obietnicą, że system zostanie szybko zaktualizowany do nowszej wersji, gdy tylko ta się pojawi. Z zewnątrz nowa Motorola wygląda bardzo podobnie do modelu Moto G, ale też od razu widać, że mamy do czynienia z tańszym telefonem, bo wydaje się znacznie... pulchniejsza. To wrażenie pulchności wynika ze zwiększonej grubości i szerokości ramek (szczególnie ta dolna, w której przy okazji schowano głośniki, jest wyjątkowo okazała). Nie sądzimy, aby zabieg ten był konieczny do obniżenia ceny sprzętu, jest to raczej element strategii firmy („Chcesz mieć zgrabniejszy telefon? To dopłać!”). Nie oznacza to, że urządzenie wygląda źle albo jest kiepskie z punktu widzenia ergonomii: jest bardzo solidnie wykonane, tylna klapka niemal pieści palce swoją przyjemną, doskonale wyprofilowaną powierzchnią i mimo wszystko całość sprawia dobre wrażenie. Jednak ubytek kilku milimetrów niewątpliwie zwiększyłby atrakcyjność gadżetu.
Ciekawą zaletą tego modelu jest jego „częściowa wodoodporność”. Częściowa w tym sensie, że raczej nie powinno się go wrzucać do basenu, lecz zalanie szklanką wody czy odrobina deszczu nie powinny mu zaszkodzić. Podobne rozwiązanie widzieliśmy już w Moto G (nazywane jest ono odpornością na zachlapanie) i jak się wtedy okazało, krótka kąpiel nie robiła na telefonie wrażenia. Nie radzimy nikomu sprawdzać tego w praktyce, ale jakakolwiek forma ochrony przed wilgocią i cieczami zawsze jest mile widziana.
| Budowa | Wyposażenie | ||
|---|---|---|---|
| Wymiary | 124,8 × 64,8 × 12,3 mm | Zakresy (MHz) | GSM: 850/900/1800/1900 HSPA: 850/9001900/2100 |
| Masa | 142 g | GPS/Glonass | Tak/Tak |
| Ekran | 4,3 cala, 960 × 540 | Bluetooth | Tak, 4.0 |
| SoC (CPU + GPU) | Snapdragon 200 2 × 1,2 GHz Cortex-A7 Adreno 302 | HDMI | Nie |
| RAM | 1 GB (905 MB dla aplikacji) | Host USB | Nie |
| Pamięć wbudowana | 2,2 GB na aplikacje i dane slot na kartę SD | Aparat | z tyłu: 5 MP, filmy 480p |
| Pojemność akumulatora | 1980 mAh | Inne | aktywna redukcja szumów, radio FM |
Jedna rzecz w czasie projektowania Motoroli Moto E stanowczo nie wyszła: przycisk blokady systemu. Problemem jest tu nie tyle sam przycisk, co raczej specyficzny kształt obudowy, bo jej brzegi nie są prostopadłe do powierzchni ekranu, lecz tworzą z nią lekki kąt rozwarty. Trudno to dokładnie wyjaśnić, ale początkowo, gdy próbuje się użyć jednego z przycisków, naciska się... odstającą krawędź tylnej klapki. Po pewnym czasie można się przyzwyczaić do ich specyficznego rozmieszczenia, ale gdyby były one trochę większe i miały wyraźniejszy skok, korzystałoby się z nich łatwiej i przyjemniej.
Wyjście słuchawkowe wstawiono na środku górnego brzegu obudowy, gdzie towarzyszy mu dodatkowy mikrofon, wykorzystywany przez funkcję aktywnej redukcji szumów otoczenia i w czasie nagrywania filmów. Port mikro-USB znalazł się na środku dolnej krawędzi i – inaczej niż w Motoroli Moto G – jest pozbawiony funkcji hosta, więc nie da się podłączyć do niego zewnętrznego dysku czy pamięci USB. Bardzo nietypowym pomysłem jest zainstalowanie głośnika z przodu, pod ekranem. Oczywiście, istnieją smartfony z głośnikami z przodu, ale przeważnie mają dwa przetworniki, po obu stronach wyświetlacza, aby zapewnić efekt stereo, natomiast tutaj jest tylko jeden. Nie wiemy dokładnie, jaki był zamysł projektantów, lecz w praktyce spisuje się to nieźle. Do dźwięku z HTC One sporo brakuje, ale przetwornik brzmi donośnie, dzięki czemu nie sposób przegapić dzwonka i nieco łatwiej się rozmawia w trybie głośnomówiącym.
Pod klapką również dzieją się ciekawe rzeczy. Najważniejszą różnicą w stosunku do Motoroli Moto G jest slot na kartę mikro-SD. Świetnie! Natomiast ktoś, kto wymyślił „podgląd” wbudowanego akumulatora bez możliwości szybkiego wyjęcia, ma chyba jakieś zapędy sadystyczne. To trochę jak pokazywanie głodnemu smacznego jedzenia za szybą ;) Przynajmniej daje to pewność, że w razie czego nie będzie trudno rozkręcić telefon i wymienić niesprawną jednostkę, ale wolelibyśmy prostsze rozwiązanie.
Krótko mówiąc, Motorola Moto E to takie ucieleśnienie fantazji projektantów na temat tego, jak wyglądałaby Motorola Moto G po diecie hamburgerowej. Wygląda mniej atrakcyjnie, ale to nadal ta sama, dobrze wykonana i leżąca w dłoni konstrukcja. Świetną wiadomością jest to, że również w tym tańszym modelu widoczne jest bardzo mądre podejście do oprogramowania telefonów. Nakładki systemowej tutaj nie ma, a prawie wszystkie niestandardowe usługi i narzędzia Motoroli są oddzielone od głównej części systemu i aktualizowane przez Google Play Store. Dzięki temu przygotowywanie kolejnych aktualizacji Androida jest łatwiejsze, Moto E od razu po wyjęciu z pudełka ma Androida 4.4 (niedawna paczka poprawek podniosła numer wersji oprogramowania z 4.4.2 do 4.4.3) i użytkownicy zostali zapewnieni, że sprzęt dostanie przynajmniej jedną dużą aktualizację systemu. Jest to jedna z największych zalet tego smartfona i mocno wyróżnia to go na tle konkurencyjnych androidofonów, które – jak to przedstawiliśmy na początku artykułu – często trafiają do sprzedaży z przestarzałym oprogramowaniem i są na nie skazane do końca swojego żywota.
Świetna słuchawka i wyjście audio „jak zwykle”
W telefonach z tego przedziału cen jeszcze nie można liczyć na zbyt wiele nowinek technicznych związanych z komunikacją, więc po prostu należy sprawdzić, czy sprzęt właściwie się wywiązuje z najważniejszych zadań. I tak w Moto E nie ma LTE, nie obsługuje Wi-Fi w standardzie ac czy NFC, za to jakość połączeń telefonicznych – wcale nie oczywistość – jest naprawdę dobra. Motorola nie pozbawiła swojego smartfona funkcji aktywnej redukcji szumów ani nie poskąpiła decybeli słuchawce. Szczególnie ten drugi element zasługuje na uwagę, bo Moto E pod tym względem przoduje w swojej klasie sprzętu, choć przesunięcie suwaka zmiany głośności maksymalnie w prawo może sprawić, że niektóre dźwięki i głosy zaczynają lekko trzeszczeć.
Natomiast wyjście słuchawkowe pokazuje, że Motorola nadal nie wie, co z nim zrobić. Narzekaliśmy na nie trochę w Moto G i znowu ponarzekamy. Jest ono wprawdzie bardzo mocne i wysteruje prawie każde słuchawki, ale to koniec zalet, bo dźwięk nie jest wysokich lotów. Barwa jest „plastikowa”, bas jest rozwlekły i niemal zagłusza resztę pasma, a wokalistów w niektórych utworach słychać tak, jakby za fałszowanie zostali wysłani do innego pokoju i stamtąd próbowali przebić się do uszu słuchacza przez ścianę. Taka charakterystyka brzmienia może się podobać niektórym miłośnikom niskich tonów, ale wszyscy co bardziej wymagający melomani wyposażeni w niezłe słuchawki będą zawiedzeni.
Jeden z lepszych ekranów w tej klasie sprzętu
Jedną z większych zalet Motoroli Moto G jest ekran i nie inaczej jest w przypadku Moto E, choć należy pamiętać, że jest to inna klasa sprzętu, więc i oczekiwania są inne. Już rzut oka na tabelkę z danymi technicznymi daje sporo nadziei, bo przekątna o długości 4,3 cala i rozdzielczość 960 × 540 to dobre i stosunkowo rzadko spotykane połączenie. Ale to nie koniec. Odwzorowanie czerni jest przyzwoite. Odwzorowanie barw teoretycznie jest dalekie od wzorcowego, ale kolory są dość intensywne i żaden z rywali nie zapewnia w tej dziedzinie nic lepszego. Siła podświetlenia jest niezła, jak na smartfon kosztujący około 500 zł, choć nie ma co ukrywać, że widoczność obrazu w słoneczne dni mogłaby być lepsza. Mocną stroną Moto E jest też to, że front to cenione Gorilla Glass 3, pokryte lekkimi warstwami oleofobowymi, więc dostajemy gwarancję trwałości, a ponadto palce ślizgają się po tej powierzchni o wiele przyjemniej niż po ekranie na przykład Lumii 520 i jest ona łatwiejsza w czyszczeniu. Jedyne, do czego można się przyczepić, to kąty widzenia. Kolory dość szybko się „rozjeżdżają”, szczególnie gdy na wyświetlacz patrzy się od strony któregoś z jego rogów.
Ustalanie akumulatorowych rekordów
Smartfon długo działający po naładowaniu nie musi być drogi, a ostatnimi czasy widać wręcz odwrotną tendencję i te tańsze urządzenia w niektórych zastosowaniach potrafią wyprzedzić pod tym względem kosztowne „flagowce”. To dlatego, że te tańsze mają coraz pojemniejsze akumulatory, efektywniejsze procesory i na razie nie biorą udziału w wyścigu na piksele, a przy tym korzystają z możliwości nowych technik związanych z budowaniem ekranów. Rezultat bywa naprawdę imponujący, czego świetnym przykładem jest Motorola Moto E, która w testach akumulatora wypada odrobinę lepiej niż droższy model tej samej marki i o kilkadziesiąt procent lepiej od Lumii 520 oraz innych rywali. To naprawdę znakomity wynik i osoby korzystające ze swoich smartfonów mniej intensywnie będą ładowały Moto E raz na 2–3 dni, a ci bardziej wymagający będą mieli spory problem z rozładowaniem jej w ciągu jednego.
Symboliczne aparat i kamera
Jakość aparatu i kamery to zdecydowanie największa wada Motoroli Moto E. Nie chodzi nam tu o rozdzielczość matrycy, wynoszącą 5 MP, czy brak dodatkowej diody LED, wspomagającej fotografowanie w gorszych warunkach, bo Lumia 520 pokazuje, że z takimi ograniczeniami da się żyć i że aparat tej klasy może zapewniać przyjemne dla oka rezultaty. Niestety, Motorola dodatkowo pozbawiła swój tani model autofokusu, co uniemożliwia fotografowanie dokumentów, wizytówek czy wiosennych kwiatów z bliska, a nawet jeśli fotografowany obiekt znajduje się nieco dalej, obraz i tak pozostawia sporo do życzenia. Również oprogramowanie nie ułatwia życia. Tryb HDR jest domyślnie ustawiony na auto, więc mniej zaawansowani użytkownicy mogą mieć problem ze zorientowaniem się, dlaczego aparat czasem zaczyna działać bardzo wolno i robi dziwnie wyglądające zdjęcia. Ekspozycję zaś reguluje się nie dodatkowym suwakiem czy przez dotknięcie w podglądzie miejsca, które ma zostać poprawnie naświetlone, lecz przeciągając palcem okrągły wskaźnik, co po prostu jest niewygodne.
Reasumując, aparat Motoroli Moto E zawodzi. Podobnie kamera, nagrywająca w rozdzielczości 854 × 480, wypada blado na tle nagrań HD pochodzących z Lumii 520 i podobnych urządzeń.
Przykładowe zdjęcia
Zdjęcie HDR
MediaInfo: wideo, audio
MediaInfo: wideo, audio
Motorola wie, że Cortex-A5 to zło...
...i nie wpycha go do swoich telefonów. Chwała jej za to! Tak samo jak za nieobcinanie pamięci operacyjnej poniżej 1 GB i nieoszczędzanie na jakości pamięci systemowej. Motorola Moto E to nie jest demon szybkości, bo z dwoma rdzeniami taktowanymi z częstotliwością 1,2 GHz cudów się nie zdziała i świata nie podbije, ale jest to sprzęt o rząd wielkości wydajniejszy od konstrukcji pokroju Xperii J, Samsunga Galaxy Trend czy Nokii X (która startowała w zbliżonym przedziale cen, a działała karygodnie ociężale) i trochę sprawniejszy od Samsunga Galaxy S II, Samsunga Galaxy S III mini i tym podobnych. Efekt jest taki, że da się go używać, czego zatrważająco często nie można powiedzieć o rywalach. Oczywiście, gdy rzuci mu się wyzwanie w postaci obsługi kilku programów równolegle i uruchomi zbyt wiele procesów działających w tle, dostanie lekkiej czkawki, lecz w typowych codziennych zastosowaniach sprawuje się bardzo dobrze, nie straszy opóźnieniami ani chrupiącymi animacjami i nie wystawia cierpliwości na próbę. Niektórzy mogą zwrócić uwagę na to, że niektóre „chińczyki” w podobnej cenie zapewniają więcej, ale system często jest w nich starszy i ma problemy ze stabilnością, natomiast tutaj dostajemy Androida 4.4, który działa w sposób niemal nienaganny. Tak to się robi, androidowa konkurencjo.
Na marginesie dodajmy, że Motorola Moto E – w przeciwieństwie do Moto G i Moto X – nie dostała systemu plików F2FS, a zamiast niego wykorzystano standardowy system ext4 z aktywną flagą discard, wymuszającą trimowanie pamięci na bieżąco. Trochę szkoda, ale w przypadku tego sprzętu pewnie nie miałoby to większego wpływu na wrażenia użytkowe.
Kolejny hit Motoroli? Raczej nie w Polsce
Nadzwyczajne zainteresowanie Motorolą Moto G niemal całkowicie ominęło nasz kraj. Początkowo nie dało się jej kupić w zwykłych sklepach ze względu na brak oficjalnego polskiego dystrybutora tej marki, a gdy już się w nich znalazła, to była oferowana drożej niż za naszą zachodnią granicą. Sytuację poprawiło pojawienie się Moto G w ofercie pewnego fioletowego operatora, ale i tak smartfon ten skupił na sobie w Polsce znacznie mniejszą uwagę, niż powinien.
Podobny los może spotkać Motorolę Moto E. Co prawda polski dystrybutor zadbał o szybkie dostarczenie sprzętu do polskich sklepów, ale jego cena jest mniej atrakcyjna, niż można by oczekiwać. Teoretycznie telefon ten powinien być bezpośrednim rywalem (zarówno na wolnym rynku, jak i w ofercie operatorów) Lumii 520, z którą prowadzi wyrównaną walkę (Lumia ma lepszej jakości aparat, kamerę i wyjście słuchawkowe, a Motorola ma lepszy ekran i dłużej działa), jednak u nas jest od niej wyraźnie droższy (zabawne: w obecnej polskiej cenie Moto E swego czasu na Wyspach dało się kupić... Moto G 8). Prowadzi to nawet do takich paradoksów, że korzystniej jest udać się po Moto E do brytyjskiego Amazona i zapłacić za przesyłkę z zagranicy. Dlatego na razie opłacalność tego zakupu jest wątpliwa.
Załóżmy jednak, że Motorola Moto E kosztuje tyle, ile powinna kosztować, czyli mniej niż 500 zł, i trafia do oferty operatorów za symboliczną złotówkę w średnio drogich abonamentach, rywalizując o uwagę klientów z tańszymi Lumiami i nieudanymi tanimi androidofonami. Co wtedy? Sytuacja zaczyna wyglądać zupełnie inaczej. Motorola Moto E to pierwszy smartfon tej klasy z systemem Google, który jest „używalny”, czyli działa tak, jak powinien, i nie został pozbawiony jakiejś podstawowej funkcji. Motorola pokazała, że za mniej więcej 500 zł da się zbudować markowy sprzęt o świetnie spasowanej (i nawet odpornej na zachlapanie!) obudowie i przyzwoitym ekranie, który szybko będzie otrzymywał kolejne aktualizacje i zapewni długi czas działania i który nie namnoży siwych włosów na głowie. Czegoś takiego rynek bardzo potrzebował. Nie obyło się bez pewnych kompromisów, bo aparat i kamera są – nazwijmy to tak – symboliczne, Motorola nadal nie umie zapewnić w swoich urządzeniach sensownego wyjścia słuchawkowego, a ograniczona ilość wbudowanej pamięci potrafi zaboleć (szczególnie gdy chce się skorzystać z takich usług, jak Spotify i WiMP), ale przy odpowiedniej cenie dałoby się to wybaczyć, bo poza tym urządzenie oferuje naprawdę sporo.
Tu znowu wracamy do kwestii ceny, a w przypadku Motoroli Moto E jest ona kluczowa. Około 100 zł różnicy decyduje o tym, czy ten model jest jednym z niewielu wartych uwagi androidofonów w swojej klasie, choć nie idealnym, czy egzotyczną ciekawostką, wokół której niektórzy próbują wytworzyć spory szum, nawet jeśli właściwie mało kto wie dlaczego. Moto E warto mieć na oku, ale przynajmniej chwilowo niekoniecznie warto ją kupić.
Do testów dostarczył: Motorola
Cena w dniu publikacji (z VAT): 550–600 zł