Dying Light – test kart graficznych i procesorów

Techland oparł Dying Light na własnym silniku graficznym: Chrome w najnowszej, szóstej wersji. Poprzednie wersje zostały wykorzystane w takich tytułach, jak: Xpand Rally, Call of Juarez, Sniper: Ghost Warrior, Dead Island. Do produkcji gry przyłączyła się Nvidia, więc nowość jest objęta programem „The Way It's Meant To Be Played”. Co nie dziwi, bo ostatnio na tym polu „zieloni” działają bardzo prężnie i próbują zgarnąć pod swoje skrzydła większość głośnych produkcji. W grze wprowadzono więc kilka technik z programu Nvidia Gameworks.

Najsłabsza konfiguracja wymagana, zdaniem producenta gry, do jej uruchomienia:

• procesor – czterordzeniowy: Intel Core i5-2500 3,3 GHz lub AMD FX-8320 3,5 GHz;
• pamięć operacyjna – 4 GB;
• karta graficzna – kompatybilna z DirectX 11 z 1 GB pamięci: Nvidia GeForce GTX 560 lub AMD Radeon HD 6870;
• system operacyjny – 64-bitowy Windows (7, 8 lub 8.1).

Producent gry za minimum uważa czterordzeniowy Core i5 drugiej generacji lub czteromodułowy AMD FX-8320 i prawdę mówiąc, jest to wymaganie nieco na wyrost, biorąc pod uwagę osiągi procesorów, które przedstawiamy na dalszych stronach. Wśród kart graficznych niezbędnych do komfortowej zabawy wymieniono stare konstrukcje, nawet sprzed trzech generacji, bo mowa o GTX-ie 560 lub HD 6870. Minimalna ilość pamięci operacyjnej, 4 GB, też nie powinna nikogo zaskoczyć – tyle potrzeba już nawet do wygodnego użytkowania komputera na co dzień.

Zalecana konfiguracja:

• procesor – czterordzeniowy: Intel Core i5-4670K 3,4 GHz lub AMD FX-8350 4,0 GHz;
• pamięć operacyjna – 8 GB;
• karta graficzna – kompatybilna z DirectX 11 z 2 GB pamięci: Nvidia GeForce GTX 780 lub AMD Radeon R9 290;
• system operacyjny – 64-bitowy Windows (7, 8 lub 8.1).

Konfiguracja zalecana do wyższych ustawień szczegółowości obrazu to co najmniej Core i5 czwartej generacji lub najwyższy model spośród FX-ów serii 8, czyli 8350. Sugerowana ilość pamięci operacyjnej, 8 GB, to swego rodzaju standard w komputerach używanych do uruchamiania nowych gier. Jeśli chodzi o karty graficzne, obyło się raczej bez niespodzianek. Zalecane do komfortowej rozgrywki konstrukcje to GeForce GTX 780 i Radeon R9 290.

Test kart graficznych i procesorów w Dying Light

W Dying Light mamy do czynienia z cyklem dnia i nocy: w dzień zmagamy się (przeważnie) z ospałymi zombiakami, które nie są jakimś nadzwyczaj dużym zagrożeniem. Sprawny gracz, by ominąć ich skupiska, po prostu będzie biegał po dachach budynków. Cała zabawa zaczyna się w nocy, kiedy to na ulice wychodzą wyjątkowo sprawni i szybcy nieumarli, którzy wskoczą za graczem na dach i będą gonić go do upadłego. Walka z nimi zazwyczaj nie ma najmniejszego sensu i jedyną szansą na przeżycie jest ucieczka, a ta musi odbywać się płynnie, bo upadek z budynku na ulicę czy źle wymierzony skok w nocy z reguły kończy się śmiercią głównego bohatera. W nocy niezbędna jest zatem większa płynność animacji, a i sama gra jest wtedy nieco bardziej wymagająca dla sprzętu.

Dying Light przetestowaliśmy właśnie w opisanych okolicznościach: w nocy na dachach budynków, gdzie najmniejszy błąd czy byle zacięcie animacji albo spadek jej płynności oznacza konieczność wczytania ostatniego stanu gry.

Ustawienia w grze

Gra ma trzy predefiniowane tryby graficzne:

• Best performance – połączenie ustawień niskich i średnich z najniższym możliwym zasięgiem widzenia.
• Balanced – ustawienia średnio-wysokie z suwakiem zasięgu widzenia w połowie skali.
• Best Quality – ustawienia wysokie z graficznymi wodotryskami i zasięgiem widzenia w połowie skali.

Poniżej przedstawiamy porównanie obrazu w ustawieniach najwyższych (Best Quality) z różnym zasięgiem widzenia (od najmniejszego poprzez średni aż do maksymalnego). Warto od razu zaznaczyć, że sam zasięg widzenia nie wpływa szczególnie na to, co się dzieje na ekranie, a przy obecnym stanie gry ustawienie go na maksimum powoduje spore spadki liczby klatek na sekundę nawet w przypadku najmocniejszych komputerów (zasięg widzenia obciąża głównie procesor, co pokazują nasze testy procesorów w Dying Light). Producent gry jest świadomy problemów z wydajnością i już zapowiedział łatkę, która ma poprawić osiągi niektórych konfiguracji sprzętowych.

Platforma testowa

Wszystkie testy wydajności kart graficznych i procesorów zostały wykonane przy użyciu techniki FCAT.

Platforma do pomiarów wydajności kart graficznych składała się z następujących podzespołów:

Wszystkie karty graficzne do testów gry Dying Light dostarczyła firma:

System operacyjny:

• Windows 8.1 64-bitowy.

Sterowniki:

• AMD Catalyst 14.12 Omega WHQL,
• Nvidia GeForce 347.25 WHQL.

Wyniki kart graficznych – 1920 × 1080 Low/Medium (Best performance)

Uzyskane przez nas rezultaty są wynikiem... niskiej wydajności procesora. Tak, Core i5-4690K @ 4,5 GHz zatrzymał karty Nvidii na mniej więcej 70 kl./s, Radeony zaś – na mniej więcej 60 kl./s. Dopiero GeForce GTX 760 nie był w ten sposób ograniczany. W przypadku Radeonów mówimy o modelu R7 260X lub HD 7850.

Wyniki kart graficznych – 1920 × 1080 Medium/High (Balanced)

I tym razem procesor ograniczył osiągi kart graficznych. Bardzo dobrze to widać po stosunkowo dobrym wyniku GeForce'ów GTX 960 oraz GTX 770. Tym razem GeForce'y zatrzymały się w okolicach 60 kl./s, a Radeony – mniej więcej na 52 kl./s.

Wyniki kart graficznych – 1920 × 1080 High (Best quality)

Podobnie jak w dwóch wcześniejszych testach procesor ograniczył wydajność wszystkich szybkich kart graficznych: GeForce'ów – do 60 kl./s, Radeonów – do 50 kl./s.

Wyniki kart graficznych – 2560 × 1440 High (Best quality)

Nawet w tej rozdzielczości wyniki Radeonów mogłyby być lepsze, gdybyśmy mieli na przykład 5,5-gigahercowego Core i5. Wreszcie jednak obserwujemy różnice między czołowymi GeForce'ami.

Wyniki procesorów – 1920 × 1080 High (Best quality)

Testy wykonaliśmy z użyciem karty graficznej GeForce GTX 970 OC przy ustawieniu Best Quality. Jako ciekawostkę przedstawiamy również pomiar przy View Distance 100%.

Jeśli posiadasz Radeona, to wyniki procesorów są niższe o mniej więcej 20-25% względem tych przedstawionych powyżej. Czyli Radeon R9 290X + Core i5-4690K @ 4,5 GHz jest mniej więcej tak samo szybki jak GeForce GTX 970 + domyślnie taktowany Core i5-4590. Niestety posiadacze nawet najszybszego Radeona (np. R9 290X) i najszybszego procesora AMD (np. FX-9590) mogą właściwie zapomnieć o płynnej rozgrywce w najwyższych ustawieniach. Średnio mówimy o około 25 kl./s w powyższym teście z View Distance ustawionym na 50%.

Podsumowanie

Jaka karta graficzna do Dying Light?

1920 × 1080 Low/Medium (Best performance). Wymagania co do sprzętu po ustawieniu w grze Best Performance, czyli połączenia ustawień niskich i średnich, nie powinny zaskakiwać i nie można też narzekać na „złą optymalizację”. Aby osiągnąć w tych ustawieniach co najmniej 35 kl./s, trzeba mieć Radeona HD 7770 (R7 250X) lub GeForce'a GTX 560, a więc konstrukcje, które czasy swojej świetności mają dawno za sobą. Z kolei stałe 60 kl./s zapewni już Radeon R9 270, Radeon HD 7870 lub GeForce GTX 760.

1920 × 1080 Medium/High (Balanced). Profil „zbalansowany”, czyli wybrane przez producenta ustawienia średnio-wysokie, oznacza większe wymagania, ale w rozsądnym zakresie. Do osiągnięcia 35 kl./s wystarczy Radeon R7 265, HD 7850 lub R7 260X. W obozie Nvidii sytuacja jest dość dziwna, bo modele GTX 750 Ti i GTX 660 zapewniają niecałe 35 kl./s i pierwszym, który umie wyświetlić więcej, jest stary, niegdyś czołowy, GeForce GTX 580, zdolny wygenerować około 39 kl./s.

W tym trybie 60 kl./s osiągają wyłącznie karty Nvidii, od GTX-a 780 poprzez Titana aż po najmocniejsze obecnie konstrukcje. Radeony na razie zawodzą, a najlepszym tego przykładem jest czołowy w ofercie AMD model, R9 290X, który osiągnął wynik gorszy od GTX-a 960. Powodem jest, oczywiście, nie tyle niska wydajność tej karty, co gorsza (kolejny już raz) obsługa nowoczesnych procesorów. Wyraźnie widać to na wykresach. Swoją drogą, radzi sobie ona w Dying Light nadzwyczaj dobrze: pokonuje układ GK104 w obu wydaniach (GTX 770 i GTX 680).

1920 × 1080 High (Best Quality). W ustawieniach zapewniających według producenta „najlepszą jakość” minimalną akceptowalną liczbę klatek na sekundę wyświetlą: GeForce GTX 760, Radeon R9 270 oraz Radeon HD 7870. W 60 kl./s w tych ustawieniach obrazu ponownie zagrają tylko użytkownicy kart Nvidii: w pełni płynną rozgrywką mogą się cieszyć posiadacze kart klasy GTX-a 780 i lepszych. R9 290X osiągnął w tych samych ustawieniach około 50 kl./s.

2560 × 1440 High (Best Quality). Zwiększenie rozdzielczości z Full HD do WQHD przy zachowaniu wysokich ustawień obrazu sprawia, że do płynnej gry (w przynajmniej 35–40 kl./s) wymagane są już produkty pokroju GTX-a 780 czy Radeona R9 290. Wyniki większości modeli wysokiej klasy wahają się w granicach 40–47 kl./s i tylko duży Maxwell, czyli GeForce GTX 980, osiągnął tutaj znaczną przewagę nad konkurencją: 10 kl./s więcej (co oznacza wynik lepszy o 20%).

Jaki procesor do Dying Light?

Stosunkowo szybki. Do gry w maksymalnych ustawieniach potrzeba co najmniej Core i3 z serii Haswell (mamy na myśli nie mniej niż 30 kl./s), a najlepiej szybko taktowanego Core i5. AMD FX wypadają bardzo słabo: podkręcone do 5 GHz, zaledwie dorównują standardowo taktowanym Core i3. Niestety, wyraźnie widać, że gra wykorzystuje nie więcej niż dwa rdzenie.

Zmniejszenie ustawień szczegółowości obrazu do najniższych zwiększa wydajność, ale różnica nie jest duża. Na przykład Core i3 pozwoli wyświetlić wtedy 40 kl./s. Ponownie w gorszej sytuacji są posiadacze kart AMD, którzy by zapewnić sobie płynność rozgrywki, muszą je łączyć z najmocniejszymi procesorami Intela, najlepiej podkręconymi.

Sprzęt do testów dostarczyła firma: