Kampania w Project CARS
Project CARS powstawał dość długo i właściwie od samego początku można było grać w kolejne testowe wersje. Wokół gry powstała prężnie działająca społeczność, która chciała otrzymać symulator wyścigów z prawdziwego zdarzenia. Naszym zdaniem Project CARS nie jest w stu procentach takim symulatorem. Najważniejsze jednak jest to, że dzięki temu więcej osób będzie mogło czerpać przyjemność z wirtualnej jazdy.
Twórcy nie starali się przygotować wciągającej kampanii dla pojedynczego gracza. Co więcej, właściwie nie ma nawet systemu motywującego do kończenia kolejnych wyścigów w trybie kariery. Wybieramy klasę samochodów, przeprowadzamy trening, przechodzimy kwalifikacje i bierzemy udział w głównych zawodach. Powoli zbieramy punkty, wspinamy się w rankingu, a celem jest, oczywiście, zdobycie mistrzostwa. Zaskoczeniem dla gracza może być to, że Project CARS udostępnia od razu wszystkie klasy samochodów. Kto czuje się na siłach, ten może od razu wystartować w najbardziej prestiżowej LMP1. Naszym zdaniem nie jest to jednak najlepsze rozwiązanie, szczególnie dla kogoś, kto dotąd nie miał do czynienia z prawdziwymi symulatorami.
Dzięki zwycięstwom kierowca zwraca na siebie uwagę innych zespołów, które zapraszają go do różnych wydarzeń. Wirtualna skrzynka pocztowa zalewana jest też mejlami i tweetami od fanów. To raczej dziwny element gry, który miał prawdopodobnie motywować do lepszej jazdy w kolejnych wyścigach, a ostatecznie i tak nie zwraca się na to większej uwagi. Po kilku lub kilkunastu startach sezon się kończy, a gracz staje przed szansą zmiany kategorii, w której rywalizuje. Może też, rzecz jasna, pozostać w dotychczasowej i ponownie spróbować zdobyć tytuł lub obronić już wywalczony. Z czasem pojawiają się reklamodawcy, których odblokować pozwalają odznaki przyznawane za ważne osiągnięcia. Dokładnie tak wygląda cały tryb kariery: jest po prostu nijaki, nie angażuje gracza, choć z drugiej strony nie każdy wymaga, by ekran był zalewany masą informacji o nowym poziomie, zdobytych punktach umiejętności czy kolejnym odblokowanym elemencie.
Tryby gry
Gracz może startować nie tylko w kampanii, ale też w pojedynczych zawodach. Jest możliwość wyboru trasy, samochodu, liczby i poziomu przeciwników, a także warunków pogodowych i godziny startu. Żeby przetestować dane auto, można skorzystać z opcji treningu. W zasadzie to właśnie od niego warto zacząć, tak by wyczuć dany samochód i poznać trasy. Następnym trybem są wydarzenia społeczności. Są to ograniczone czasowo zawody, w których zadaniem gracza jest osiągnięcie jak najlepszego czasu. Najczęściej nagrodą jest sama satysfakcja z wygranej, choć będą się pojawiać również wydarzenia z nagrodami rzeczowymi.
Gra zapewnia moduł walki z „duchem” innego gracza lub własnym, na podstawie najlepszego okrążenia. Warto z tego skorzystać, by się przyjrzeć, jak wygląda linia przejazdu i prędkość w poszczególnych zakrętach w przypadku samochodów prowadzonych przez najlepszych graczy. Project CARS wymusza nauczenie się idealnego toru jazdy, bo tylko dzięki temu można bić kolejne rekordy i rywalizować na poważnie z innymi ludźmi.
Jeśli znudzi Wam się jazda z przeciwnikami sterowanymi przez komputer, zawsze możecie wejść do gry sieciowej. Dla tych, którzy nie są zdecydowani na konkretne zawody, dostępna jest opcja szybkiego, losowego połączenia z innymi graczami. Można też utworzyć własny wyścig lub dołączyć do wybranego spośród przygotowanych przez innych graczy. Gra pozwala dostosować opcję wyszukiwania wyścigów, a na ich liście wyraźnie przedstawione są najważniejsze dane, takie jak: rodzaj samochodu, trasa, czas rywalizacji.
Czym i gdzie jeździmy?
Tryby gry są, oczywiście, bardzo istotne, ale chyba jednak dużo ważniejsze jest to, czym i gdzie jeździmy. Tutaj następuje pierwszy poważny zgrzyt, bo liczba aut jest raczej niewielka. Możemy zasiąść za kierownicą 69 bardzo dobrze odwzorowanych samochodów. Są to m.in.: Mercedes SLS AMG, Pagani Huayra, Ruf RGT-8 (standardowych Porsche nie ma), McLaren P1 oraz bardziej przyziemne Renault Clio Cup i Ford Focus RS. Zdecydowana większość pojazdów to konstrukcje brytyjskie, silną reprezentację wystawiły też Niemcy. Nieco słabiej wypadają w tym zestawieniu Francja i Stany Zjednoczone, Azję zaś reprezentuje tylko Mitsubishi Lancer Evolution X FQ400. Na liście znalazł się też jeden całkowicie fikcyjny samochód, stworzony przy współudziale graczy.
Każdy pojazd można tuningować przez zmianę parametrów układu hamulcowego, konfiguracji opon, dostosowanie aerodynamiki, układu kierowniczego, zawieszenia, amortyzatorów, mechanizmu różnicowego, skrzyni biegów oraz silnika. Można też przypisywać do konkretnego samochodu własne ustawienia funkcji Force Feedback. Tym, którzy lubią się bawić takimi właściwościami, Project CARS udostępnia sporo opcji. Nie trzeba z nich korzystać, choć bardziej zaawansowani z pewnością skierują się do wirtualnego garażu. Ci, którzy chcieliby dostosować sam wygląd auta, nie mają zbyt dużych możliwości – dostępna jest wyłącznie opcja zmiany malowania, która sprowadza się do wybrania jednej z gotowych skórek.
Wybór miejsc i tras jest naprawdę duży. W grze znalazły się tory istniejące naprawdę, choćby słynne Nürburgring Nordschleife, Silverstone, Le Mans i Brands Hatch, jak i fikcyjne, stworzone tylko na potrzeby Project CARS. Wiele tras występuje w kilku wersjach. Niewykluczone, że producent postanowi udostępnić dalsze w jednym z przyszłych dodatków. W tym miejscu trzeba zaznaczyć, że najczęściej są bardzo dobrze odwzorowane, szczegółowe, choć niektórym czegoś jednak brakuje. Co prawda zazwyczaj i tak nie ma czasu na podziwianie widoków, ale twórcy mieli sporo czasu na dopracowanie tego elementu.
Bardzo ważne w grze studia Slightly Mad miały być warunki pogodowe i w dużym stopniu udało się dotrzymać słowa. Gracz może prowadzić auto w bezchmurny dzień, podczas silnej ulewy, szalejącej burzy czy we mgle. Zastosowano system dynamicznie zmieniającej się pogody, przy czym upływ czasu można ustawić. Zastosowano też standardowy cykl dnia i nocy. Poza widocznością zmieniają się warunki jezdne, co ma niebagatelne znaczenie podczas dłuższych wyścigów. Często rozpoczynamy w pełnym słońcu, by zakończyć w ulewie. Zalecana jest więc wizyta w pit stopie. Niestety, ten jest niedopracowany. Wszystkie naprawy, wymiana kół i tankowanie należą do obowiązków zespołu, który jednak pozostaje niewidzialny. Nie wygląda to realistycznie, ale prawdopodobnie zostanie zmienione w jednej z łatek.
Grafika, audio i tryb fotograficzny
Pod względem grafiki Project CARS to zdecydowanie czołówka gier wyścigowych. Modele samochodów wyglądają świetnie, a wszystkie elementy całkiem dobrze ze sobą współgrają. Widok auta sunącego ponad 300 km/h nocą w strugach deszczu to jeden z najlepszych, jakie widzieliśmy do tej pory w grach. Jakość można w dużym stopniu dostosować dzięki rozbudowanym opcjom konfiguracyjnym. Project CARS w ustawieniach Ultra ma bardzo duże wymagania co do sprzętu, co zresztą pokazaliśmy w swoim teście wydajności kart graficznych i procesorów. Z drugiej strony nie wszystkie elementy trzymają odpowiedni poziom: nieco gorzej wygląda pobocze, co jest właściwie normą w grach wyścigowych.
Bardzo podobają nam się tryby pracy kamery. Jak na symulację przystało, możemy obserwować akcję z wnętrza auta. Świetny jest szczególnie widok z tylnego siedzenia oraz z perspektywy samego kierowcy. Potencjał tego drugiego w pełni będzie można docenić zapewne dopiero po tym, jak na rynek trafi finalna wersja gogli wirtualnej rzeczywistości Oculus Rift, z którymi produkcja studia Slightly Mad jest kompatybilna.
Jedną z ciekawszych funkcji dostępnych w grze jest tryb fotograficzny. Dzięki niemu można uchwycić interesującą chwilę na przepięknie wyglądających grafikach. Twórcy udostępnili kilka opcji dotyczących m.in. rozmycia, ostrości oraz filtrów. Efekty bywają piorunujące, co zresztą potwierdzały materiały zapowiadające grę. Niestety, twórcy bardzo mocno ograniczyli ten tryb, przez co wirtualne zdjęcia można robić tylko z zewnątrz samochodu. Kamera jest ponadto „przywiązana” do auta i nie ma opcji jej odczepienia i swobodnego poruszania nią. Możliwe, że zostanie to poprawione. Poniżej zamieściliśmy przykładowe zdjęcie wykonane w trybie fotograficznym.
Oprawa audio w grach wyścigowych jest niezmiernie ważna. Nawet wielkie marki, takie jak Gran Turismo, miewają problemy z dźwiękiem, a wiele samochodów brzmi wręcz jak kosiarki. Project CARS może nie wzbudza pod tym względem większych zachwytów, ale jest na tyle poprawny, że nie ma się do czego przyczepić. Silniki brzmią bardzo wyraziście: wprawdzie nie zawsze idealnie, ale większość graczy nie powinna narzekać. Podoba nam się przy tym muzyka w menu i przed zawodami. Przede wszystkim zapada w pamięć i już po pierwszym razie łączyliśmy konkretny utwór właśnie z Project CARS. To duża zaleta, choć ścieżka dźwiękowa jest raczej uboga.
Galeria
Rozgrywka i niedociągnięcia gry
Na sam koniec zostawiliśmy najważniejszą kwestię: jak się w to gra. W dużej mierze zależy to od narzędzia. Project CARS w wersji PC pozwala kierować autem za pomocą klawiatury, pada lub kierownicy. Od razu trzeba powiedzieć, że ktoś, kto chciałby grać z wykorzystaniem dwóch pierwszych, powinien się nastawić na bardzo ciężką przeprawę. Użycie klawiatury do wirtualnych wyścigów, nawet w wielu grach arcade, to istny masochizm, więc tym bardziej trudno nam zrozumieć taki wybór. Pady są już zdecydowanie częstszym widokiem, sprawdzają się też czasem w nieco bardziej wymagających tytułach. Niestety, w Project CARS bez odpowiedniego ustawienia kontrolera praktycznie nic się nie da zrobić. Standardowy profil właściwie nie pozwala na jazdę szybszymi autami. Ci, którym marzy się mistrzostwo w zawodach gokartowych, będą mieli gigantyczny problem z opanowaniem samochodu, i to nawet na prostej trasie. Swoją drogą, właśnie na gokarty narzeka sporo użytkowników serwisu Steam, choć naszym zdaniem prowadzą się naprawdę przyjemnie.
Bardzo wskazana jest kierownica. Jak wspominaliśmy na początku, może i nie jest to stuprocentowy symulator, ale i tak wyspecjalizowany kontroler przeznaczony do gier wyścigowych zapewnia komfort jazdy nieporównywalny z tym, co pozwala osiągnąć pad. Grę przetestowaliśmy z wykorzystaniem kierownicy Logitech Driving Force GT, czyli raczej niedrogiego sprzętu, na który większość miłośników gatunku może sobie pozwolić. Warto zauważyć, że sprzęt Logitecha jest obsługiwany tylko w pecetowej wersji Project CARS. Kto zamierza wybrać edycję konsolową, niech wie, że jego G27 czy wspomniana wyżej DFGT będzie bezużyteczna. Producenci konsol tłumaczą to m.in. brakiem odpowiedniego czipu. Co ciekawe, Thrustmaster T500RS także nie ma tego układu, a jest obsługiwana na PlayStation 4.
Sterowanie pojazdami wymaga od gracza wprawy i przyzwyczajenia się do specyfiki auta. Po tym, jak rozpoczęliśmy od gokartów i następnie przeszliśmy do mistrzostw Renault Clio, musieliśmy uczyć się praktycznie od nowa zachowań na torze. Masa pojazdu, gabaryty, moc – tutaj wszystko ma przełożenie na jazdę. Po przyzwyczajeniu się do auta pokonywanie trasy sprawia bardzo dużą przyjemność. Oczywiście, przy założeniu, że gracz będzie umiał przymknąć oko na niektóre niedoróbki. Tym, którzy nie wymagają najwyższego poziomu realizmu, najprawdopodobniej Project CARS się spodoba.
Nie obyło się, rzecz jasna, bez błędów, choć sami nie natrafiliśmy na nic poważnego. Gra ma czasem problemy z kolizjami, które wyglądają wyjątkowo zabawnie. Ponadto w pecetowej wersji już teraz na kilku listach pojawiają się dziwne wyniki, które bez wykorzystania błędów są nie do pobicia. Mało prawdopodobne, by przewaga pierwszego kierowcy nad drugim w tej samej klasie samochodów mogła wynosić około minuty na trasie, którą średnio pokonuje się w półtorej. Inny przykład: podczas jednej z rozgrywek zablokowała nam się kierownica i jedynym sposobem, by odzyskać nad nią panowanie, było ponowne uruchomienie gry. Raczej nie zachwyca także system zniszczeń, który mógłby być lepiej dopracowany. Wiele osób narzeka też na działanie funkcji Force Feedback, ale na szczęście na oficjalnym forum gry pojawiły się ustawienia poprawiające większość niedoróbek związanych z tym systemem. Możliwe, że Slightly Mad Studios wprowadzi je w jakiejś aktualizacji. Problem z działaniem gry mają też posiadacze kart graficznych AMD i dotąd firma ta nie udostępniła poprawionych sterowników.
Na koniec zostawiliśmy całkiem interesującą ciekawostkę. Project CARS, jak większość wydawanych obecnie gier, ma wbudowany system osiągnięć. Wśród nich są dwa, które zdecydowanie nie pasują do charakteru gry. Pierwsze polega na tym, że trzeba przejechać konkretną trasę na wstecznym biegu, kierując autem w widoku kokpitu. Drugi to chyba najgłupsze osiągnięcie w historii gier wyścigowych. Otóż wymaga przejechania 20-kilometrowej trasy z prędkością nie większą niż 50 km/h. Spokojny przejazd zajmuje około 30 minut. Naszym zdaniem takie zadania nie powinny się znaleźć w grze, którą nazywa się symulatorem, bo wymuszają na graczu dziwne, nielogiczne zachowania.
Podsumowanie
Gra Slightly Mad Studios to obok trzeciego Wiedźmina prawdopodobnie najważniejsza nowość tego miesiąca. Oczekiwania wobec niej były bardzo duże, bo i twórcy nie szczędzili pochwał swojej produkcji. Ostatecznie dostaliśmy grę, którą trudno polecić określonej grupie osób. Dla wielu będzie zdecydowanie zbyt trudna, a dla innych – zbyt łatwa, jak na symulator. Naszym zdaniem jest to przyzwoity produkt, przy którym miłośnicy wirtualnych wyścigów mile spędzą długie godziny.
Najciekawsze jest jednak to, że na pierwszy rzut oka Project CARS nie wygląda na grę wartą polecenia. W porównaniu z konkurencją zapewnia niewiele samochodów, a dodatkowo nie każdemu będzie odpowiadać ich wybór. Zwolennicy aut japońskich będą bardzo zawiedzeni, podobnie jak wielbiciele muscle cars, włoskich konstrukcji (Pagani Automobili to jednak nieco za mało) czy choćby Porsche. Jesteśmy świadomi tego, że licencje kosztują, ale przydałoby się większe urozmaicenie. Co więcej, tryb dla pojedynczego gracza jest nieciekawy, pojawiają się też różne błędy.
Sytuację ratuje duża liczba tras oryginalnych i fikcyjnych. Rywalizacja na Lazurowym Wybrzeżu czy drogach Kalifornii jest naprawdę przyjemna. Podobają nam się także zmienne warunki pogodowe, świetna oprawa graficzna i audio, całkiem dobre możliwości zmiany ustawień samochodu, po części również tryb fotograficzny, który jednak wymaga kilku poprawek, a także sposób, w jaki auta się prowadzą. Ocena tego ostatniego zależy w dużej mierze od upodobań i użytego kontrolera. Zalecamy kierownicę, choć wielu twierdzi, że pad też zapewnia przyjemną zabawę.
Project CARS jest kierowany do tych, którzy oczekują czegoś więcej niż to, co zapewniają im gry studia Codemasters, a jednocześnie nie są przekonani do Assetto Corsa czy iRacing. To dobra gra, nawet jeśli nie jest wolna od błędów. Jedni przymkną na nie oko i będą się dobrze bawić, tych bardziej wymagających może odrzucić. Dla tych zaś, którzy całe życie grali w produkcje czysto arcade’owe, nowość może być zbyt trudna, a nawet frustrująca. Nam przypadła do gustu. Trzeba teraz trzymać kciuki, by twórcy rozwijali ją w dobrym kierunku, a dostępna dla graczy zawartość z czasem rosła.
Do testów dostarczył: Cenega
Cena w dniu publikacji (z VAT): 120 zł